Güneşin Gölgesi

İMKANSIZA

Sen güneş, ben ay ..

Birimiz kaybolurken diğeri dogar semada .

Birbirini kovalar her mevsim, her ay ,

Baharın ilki kavuşmaz asla sonuna …

.

Bir kar tanesi gibi süzülsem semadan ,

Senin gibi badem çiçeğinin dalına konsam

Kavuşur muyuz sanırsın ?

Ben eriyip gidince ancak, doğarsın ardımdan

.

Bulut olsam okyanuslar üstünde,

Damla olup yağsam bile kalbindeki denize …

Yinede tanıyamazsın beni asla !

Bin damla içinde, bi damla …

.

Bu dünya hep böyle dolu dolu, keder

Önümüzde yaşanacak uzun bir kader …

Sen ve ben ancak ,

Çölde kayıp, delinmiş bir dağ eder .

Şükran Turan

Biraz bekle söyleyeceklerim bitmedi hala … Şiirler dilimdeki düğümlerin ardından taşa taşa gelse de yetmiyor yinede . Yetmiyor “dil” öyle her şeyi anlatmaya . Duygular anlatılamıyor, kelimeler çözemiyor bu problemi.

Ben zıtlık içinde uyumu seviyorum. Ben yaşarken ölümü seviyorum. Ben kargalarında güle aşık olabileceğine inanıyorum.

Ama yani Nazım Hikmet’in de dediği gibi “Sen elmayı seviyorsun diye, elmanın da seni sevmesi şart mıdır?”. Sevme beni !… Sevmek dillere sığmaz çünkü . Sevmek bedenlere sığmaz. Sevmek yürek denen et parçasının atışlarından uzaktır. Sevmek bu dünyaya ait olmayan bir şey, sevme beni !…

Şükran Turan